ΤΑ ΝΑΙ ΚΑΙ ΤΑ ΟΧΙ ΤΗΣ ΟΔΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ

ΝΑΙ ΣΤΗ ΖΩΗ
ΝΑΙ ΣΤΗ ΖΩΝΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ
ΝΑΙ ΣΤΟ ΚΡΑΝΟΣ
ΝΑΙ ΣΤΗ ΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΚΟΚ
ΝΑΙ ΣΤΙΣ ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ
ΝΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΟΧΗΜΑΤΟΣ

ΟΧΙ ΣΤΟ ΑΤΥΧΗΜΑ
ΟΧΙ ΣΤΗ ΧΡΗΣΗ ΚΙΝΗΤΟΥ ΤΗΛΕΦΩΝΟΥ
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ
ΟΧΙ ΣΤΟ ΠΟΤΟ ΚΑΙ ΣΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ
ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΥΣ ΟΔΗΓΟΥΣ
ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΙΣΜΟΥΣ

Ασφαλώς Κυκλοφορώ!!!

Όταν πίνεις, το τιμόνι μην το πιάσεις
αλλιώς τον έλεγχο θα χάσεις
την ζώνη ασφαλείας να σκεφτείς
γιατί σε κάθε κίνδυνο θα σωθείς.

Τα σήματα μην τα προσπερνάς
αλλιώς τα μαλλιά σου θα τραβάς
Τα σήματα βρίσκονται εκεί
για να τα προσέχουν οι οδηγοί
Τη ζωή σου αν αγαπάς
Τα σήματα πρέπει να κοιτάς.

Όλοι αναρωτιούνται το «γιατί»
κάνοντας λάθη στη ζωή
Φεύγουν άδικα ζωές
σε απρόσεχτες στιγμές
Σκέψου τον κίνδυνο καλά
πριν να είναι πολύ αργά.

Τα ατυχήματα σήμερα είναι πολλά
γιατί δεν οδηγούμε προσεχτικά

Κράνος και όχι ηρωισμοί στη μηχανή
για ασφαλή διαδρομή
Ένα λάθος της στιγμής
κοστίζει τον πόνο μιας ζωής!!!!!

Γιατί τόση αδιαφορία!!!

Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΥ ΜΑΛΙΑΚΟΥ

Με λένε Ελευθερία και είμαι μαθήτρια της Β’ Λυκείου. Αγαπώ το σχολείο , τα μαθήματα αλλά και τις μαθητικές εκδρομές….Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια θρηνήσαμε άδικα μαθητές που το νήμα της ζωής τους κόπηκε πολύ γρήγορα εξαιτίας της αμέλειας και της απροσεξίας ορισμένων οδηγών…Πριν 18 μήνες στις 28/09/2006 και ώρα 12:00 το μεσημέρι στο πέταλο του Μαλιακού γράφτηκε μια τραγωδία που στοίχισε τη ζωή επτά παιδιών του Λυκείου Φαρκαδόνας!!! Μάρτυρες αυτής της τραγωδίας έτυχε να είναι και μαθητές….Ανάμεσά τους ήταν και το δικό μας σχολείο! Τα χαμόγελα μας πάγωσαν και τα μάτια μας γέμισαν δάκρυα… Η κυκλοφορία στο δρόμο σταμάτησε εξαιτίας της νταλίκας που έπεσε πάνω στο άτυχο λεωφορείο.. Η άσφαλτος βάφτηκε με το αίμα των παιδιών!!!!! Αυτές οι εικόνες θα μείνουν για πάντα ζωγραφισμένες στο μυαλό μου σκεπτόμενη πως στη θέση αυτή μπορεί να ήμασταν εμείς οι ίδιοι και στη θέση των άτυχων γονιών οι δικοί μας γονείς……Γιατί λοιπόν τα περισσότερα ατυχήματα να σχετίζονται με νέους ανθρώπους…???
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Όταν στο δρόμο βγεις

Όταν στο δρόμο βγεις,
τον ΚΟΚ μην παραβείς

Τα φανάρια να κοιτάτε
όταν τον δρόμο περνάτε

Κράνος πάντα να φοράς
ασφαλής στο σπίτι να γυρνάς

Ηρωισμοί και κόντρες δεν χωράνε
στον άγιο Πέτρο θα σε πάνε

Και αν το μάγκα παριστάνεις
τον άλλον σκέψου πριν το κάνεις…

Το ποτό και το τιμόνι
να ξέρεις πάντοτε σκοτώνει

Να προσέχεις την βροχή
σε κακό μπορεί να σου βγει

Το γκάζι μην πατάς
το κράνος να φοράς
προσπέραση μην κάνεις
χωρίς το φλας να ανάβεις
ΗΛΙΑΣ ΑΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

Γιατί;

Με λένε Δέσποινα, είμαι δεκαέξι χρονών, μαθήτρια της Β’ Λυκείου και μέχρι στιγμής έχω δει να χάνονται πάρα πολλές ζωές ανθρώπων, ανάμεσα τους παιδιά στην ηλικία μου. Έχουν χαθεί παιδιά με τα οποία πήγαινα στο ίδιο σχολείο, τριγυρνούσαμε στον ίδιο χώρο όμως αυτό δεν συμβαίνει πια, διότι κάποιοι απερίσκεπτοι που βγήκαν στο δρόμο τους πήραν τη ζωή άθελα τους .Αυτό όμως δεν σταμάτησε τον πόνο των γονιών τους των φίλων τους. Πριν από δύο χρόνια το σχολείο μας θρήνησε το χαμό ενός παιδιού μόλις δεκαέξι χρονών. Δεν πρόλαβε να ευχαριστηθεί τη ζωή διότι κάποιος του στέρησε αυτό το δικαίωμα. Δεν είναι κρίμα λοιπόν να χάνονται άδικα ζωές νέων ανθρώπων!